گواهینامه بین المللی ISO 22000 چیست و چه کاربردی دارد؟
گواهینامه ISO 22000 یک استاندارد بین‌المللی مدیریت ایمنی غذایی است که برای سازمان‌هایی که در زنجیره تأمین غذا فعالیت می‌کنند، تعریف شده است. این استاندارد شامل الزاماتی برای تضمین ایمنی غذا در طول تمام مراحل زنجیره تأمین است، از تولید تا مصرف.
دریافت گواهینامه ISO 22000 به سازمان‌ها مزایای زیر را ارائه می‌دهد:
- اعتبار و اعتماد: گواهینامه ISO 22000 نشان می‌دهد که سازمان به استانداردهای بین‌المللی مدیریت ایمنی غذایی پایبند است، که اعتماد مشتریان و شریکان تجاری را افزایش می‌دهد.
- بهبود فرآیندها: پیاده‌سازی این استاندارد به سازمان‌ها کمک می‌کند تا فرآیندهای خود را بهبود بخشیده و بهینه‌سازی کنند، که منجر به کاهش هدررفت‌ها، افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها می‌شود.
- رعایت قوانین و مقررات: رعایت استانداردهای ایمنی غذایی، سازمان‌ها را در ردیابی و رفع تضمینی مشکلات مرتبط با قوانین محلی و بین‌المللی کمک می‌کند.
- بهبود ارتباطات: پیاده‌سازی ISO 22000 می‌تواند بهبود ارتباطات داخلی و خارجی سازمان را تسهیل کرده و هماهنگی بیشتری در زنجیره تأمین غذا فراهم کند.
- رقابتی ماندن: در حال حاضر، بسیاری از شرکت‌ها برای جذب مشتریان و بازارهای جدید از استانداردهای ایمنی غذایی مانند ISO 22000 بهره می‌برند، بنابراین دریافت این گواهینامه می‌تواند سازمان را از رقبا جلوگیری کرده و به عنوان یک نشانه افتخار و کیفیت شناخته شود.
ویژگی‌ها و الزامات استاندارد ISO 22000:2018 شامل موارد زیر می‌شود:
- سیستم مدیریت ایمنی غذایی (FSMS): این استاندارد بر ایجاد، پیاده‌سازی، اجرا، و بهبود سیستم مدیریت ایمنی غذایی تأکید دارد.
- توسعه و اجرای HACCP: استاندارد ایزو 22000 از شرکت‌ها خواسته می‌شود که سیستم HACCP (تجزیه و تحلیل خطرها و نقاط کنترل بحرانی) را توسعه و اجرا کنند.
- مسئولیت مدیریت بالا: مدیران بالاترین سطوح سازمان مسئولیت ایجاد فرهنگ ایمنی غذایی و پیشرفت مداوم در سیستم مدیریت ایمنی غذایی را دارند.
- بهبود مستمر: سازمان‌ها باید سیستم مدیریت ایمنی غذایی خود را بهبود داده و به روز نگه دارند.
- همکاری با تأمین‌کنندگان و شرکا: استاندارد از سازمان‌ها خواسته می‌شود که با تأمین‌کنندگان و شرکا خود همکاری کنند تا ایمنی غذایی را در کل زنجیره تأمین بهبود بخشند.
- آموزش و آگاهی: سازمان‌ها باید منابع کافی برای آموزش و آگاهی کارکنان در زمینه ایمنی غذایی فراهم کنند.
- ارزیابی و مرور سیستم: باید به طور دوره‌ای سیستم مدیریت ایمنی غذایی ارزیابی و مرور شود تا اطمینان حاصل شود که به روز و مؤثر است.
- ردیابی و بازگردانی محصولات: سازمان‌ها باید قادر باشند محصولات خود را ردیابی کرده و در صورت نیاز به بازگردانی آن‌ها اقدام کنند.
همچنین، این استاندارد الزاماتی دیگر نیز دارد که بهبود فرآیندها و تضمین ایمنی و کیفیت غذا را در کل زنجیره تأمین تضمین می‌کند.
تفاوت‌های اصلی بین استاندارد ISO 22000:2005 و ISO 22000:2018 عبارتند از:
- ساختار استاندارد: یکی از تفاوت‌های بارز بین دو نسخه، تغییرات در ساختار استاندارد است. ورژن ۲۰۱۸ از ساختار استاندارد جدید ISO برخوردار است که به آن ساختار بالادستی و متناسب با استانداردهای مدیریت جدید ISO گفته می‌شود.
- تکنیک‌ها و اصول جدید: ورژن ۲۰۱۸ شامل تکنیک‌ها و اصول جدیدی است که در زمینه‌هایی مانند ریسک مبتنی بر نتایج (RBIM) و رویکردهای انعطاف‌پذیری در سیستم مدیریت ایمنی غذایی اعمال شده است.
- تأکید بر مسئولیت مدیریت بالاتر: ورژن ۲۰۱۸ بیشتر بر مسئولیت مدیران بالاتر تأکید می‌کند و از آن‌ها خواسته می‌شود که سیستم مدیریت ایمنی غذایی را رهبری و اجرا کنند.
- ارتباط با سایر استانداردها: ورژن ۲۰۱۸ بهترین رویکردهای سایر استانداردهای مدیریت جهانی را گنجانده است و با استانداردهایی مانند ISO 9001:2015 (مدیریت کیفیت) و ISO 14001:2015 (مدیریت محیط‌زیست) هماهنگ شده است.
- بهبودهای دیگر: به علاوه، ورژن ۲۰۱۸ شامل بهبودهای دیگری نیز است که باعث بهبود عملکرد و کارایی سیستم مدیریت ایمنی غذایی می‌شود.
این تغییرات با هدف بهبود عملکرد و افزایش اثربخشی سیستم‌های مدیریت ایمنی غذایی صورت گرفته‌اند.
